یادداشت مهدی جمشیدیان

        ماجراهای پس از یک مرگ به ظاهر عادی
بازیهای زبانی وعنصر خیال
"خدایان شهری و اشباح پرسه زننده" نخستین رمان محمد زارعی است که در بهار سال 95 توسط نشر چشمه به زیور طبع آراسته شد.
داستان با روایت عماد از مرگ دوستش، حسین آغاز میشود. مرگی که در پس آن و به مرور بخشهایی از شخصیت حسین آشکار شده و نویسنده به سبک ژانر پلیسی شروع به گره افکنی و طرح معما میکند. در ادامه با کمک قصه‌ای از خدایان بین النهرین، بر رازآلودگی فضای داستان می افزاید. استفاده از بازیهای زبانی و تخیل در ساخت قصه، نشان از تسلط نویسنده بر این دو عنصر مهم در داستان نویسی دارد اما در بخشهایی داستان را به سمت رمانهای علمی تخیلی سوق داده و برخی موارد مطرح شده، با منطق داستان همخوانی نداشته و نیاز به شرح و بسط بیشتری دارد. از جمله تلاش نویسنده در ساخت دنیای موازی که تصاویری نصفه و نیمه از آن ایجاد شده اما  بصورت کامل در ذهن مخاطب شکل نمیگیرد. پرداخت قصه به گونه‌ای است که مخاطب را تا انتهای داستان وادار به خواندن و دنبال کردن ماجرا میکند. داستان از ابتدا تا انتها توسط راوی اول شخص(عماد) روایت میشود اما استفاده تقریبا زیاد از دیالوگهای بجا و صحیح در طول داستان به سبک رمانهای کلاسیک روس، روایت را جذاب و ملموس میسازد. 
در پس ظاهر پلیسی، داستان مفاهیمی از قبیل اسارت انسان در سیستمهای اجتماعی و سیاسی جوامع و حکومتها را القا نموده و یگانه راه رهایی از این قید و بند را گریز همگانی اعضا از سیستم معرفی میکند. سیستمی که خیلی از اعضا حتی بدون شناخت کامل از آن خود را موظف به اجرای دستورات وفرامین اش میدانند.
در بخشی از کتاب، میخوانیم: ( چه قدر گذشت نمیدانم، از صدای درِ ماشین بیدار شدم. فکر کردم رعنا باشد، اما اضافات چربی که از پرسپکتیو من دیده میشد، این احتمال را به کل رد میکرد. مادر رعنا نشسته بود پشت فرمان احتمالا بی‌آنکه مرا دیده باشد. زد توی دنده و راه افتاد. یادم آمد توی خواب و بیداری قرار بود رعنا اس‌ام‌اس بدهد وگوشی من مدتها بود که خاموش بود. اِ، سلام خانم مدنی شما اینجایید؟ نه، خانم مدنی لفظ مناسبی نیست. از فامیلی شوهرش خوشش نمی آمد. اِ! سلام شهناز خانم، این جایید؟ ببخشید من خابم برده بود. احتمالا جیغ پیوسته.)