یادداشت آرزو حسام

        ایده‌ی خوبی داشت و می‌تونست بهتر به سرانجام برسه. چون داستان با آلزایمر گره خورده بود خیلی من رو یاد نمایش‌نامه‌ی “پدر” انداخت و خوندنش تجربه‌ی جالبی بود. توصیه می‌کنم تو یه نشست بخونید و تمومش کنید تا بیش‌تر بهتون بچسبه.
اینم بگم که این یه کتاب جنایی خفن نیست و ازش انتظار نداشته باشید که یه معمای پیچیده جلوتون بذاره و در نهایت غافل‌گیرتون کنه؛ بیش‌تر نحوه‌ی روایت و قلم نویسنده‌ست که جذابش می‌کنه، نه خود داستان.