یادداشت محمد علیزاده

        داستان پداگوژیکی را خرداد ۱۳۹۳ خواندم و چقدر دوستش داشتم. با این کتاب زندگی کردم. نویسنده  - ماکارنکو -  از چهره‌های سرشناس تعلیم و تربیت در شوروی سابق است.
پداگوژیکی به معنای  تعلیم و تربیت است.  اما اینجا منظور تربیتی نیست که توی کلاس و نیمکت و زنگ تفریح بگنجد. اینجا حرف از یک کانون اصلاح و تربیت نوجوانان خلافکار است، در جنوب شوروی قدیم و اوکراین فعلی.

ماکارنکو با قلمش، آن فقر و فلاکت و سرمای استخوان‌سوز و همه‌ی شلوغی و همهمه‌ی کولونی را با آن جماعت نوجوان خلافکار چنان جان‌دار ساخته که آدم بی‌اختیار دلش می‌خواهد برود آن کلونی را پیدا کند و از نزدیک تماشایش کند. دزدکی بگویم حتی گاهی  هوس می‌کند کاش خودش هم یکی از همان بچه‌های خطاکار  کولونی بود، تا سهمی از آن زندگی جمعی و سخت و عجیب ببرد.

همین یک کتاب از ماکارنکو کافی بود تا نامش به لیست محبوبترین نویسندگان من اضافه شود.