یادداشت پانیذ مالکی

        دومین کتابی که از فردریک بکمن خوندم و میتونم بگم اثر فوق‌العاده ی بانمک و طنز گونه ی جالبی بود.. توی این کتاب ما یه شخصیت اصلی ۷ ساله به اسم السا داریم، که با متفاوت بودنش دست و پنجه نرم میکنه.. کسی اونو نمیپذیره، هیچ دوست هم سنی نداره و همیشه تو مدرسه مورد آزار و اذیت بقیه قرار میگیره. السا به عنوان یه ۷ ساله ی تقریبا ۸ ساله کمی بیشتر میفهمه و این او را متفاوت می‌کنه. اما السا یه بهترین دوست به اسم مامان بزرگ داشت. مامان بزرگ ابر قهرمان او بود و با همدیگه یه سرزمین به اسم "سرزمین نیمه بیداری" داشتن که السا شوالیه ی سرزمین نیمه بیداری بود و کسی به او نمی‌گفت که نمی‌تواند متفاوت باشد. به عقیده ی السا همه ی ۷ ساله ها باید یه ابر قهرمان داشته باشن و هر کس با این قضیه مخالف است باید خودش را به دکتر نشان بدهد :) و مامان بزرگ همیشه میگفت:"فقط آدم های متفاوت می‌تونن دنیا رو عوض کنن. آدم های عادی عرضه ی تغییر دادن هیچ کوفتی رو ندارن." در دل داستان السای ۷ ساله ی تقریبا ۸ ساله ما داستان سکنه ی ساختمانی رو داریم که السا و مامان السا و مامان بزرگ السا در آن زندگی می‌کنند و همه ی آدمای ساختمان یه جوری به مامان بزرگ مربوط می‌شن.. که مامان بزرگ به همه سلام میرسونه و میگه متاسفه!!