یادداشت نیایش مجدی

        مدتی بود تصمیم گرفته بودم علاقه ام به ترکیه و خاصه استانبول را
کمی مهندسی شده تر پیش ببرم ؛
 و به جای فیلم ها و اینستاگرام،  ادبیات شان را رصد کنم!
اما زور فیلم ها چربید و این علاقه جا خوش کرد..
 بعدتر، سراغ عزیز نسین و اورهان پاموک رفتم تا بزرگان ادبیات داستانی شان را بشناسم؛
 لیک بچه های آخر الزمانِ عزیز نسین  بار دیگر ثابت کرد که چقدر فرهنگ‌ ایران و ترکیه به یکدیگر نزدیک است، و چقدر آواز دهل از دور خوش است!
کتاب راوی قصه هایی بود از فساد مسئولین، ادارات و حتی مردم
و زندگی عادیِ اما پرتلاطم استانبول نشینان