یادداشت آیدا

        "نمی دانست که تنهایی را فقط در شلوغی می شود حس کرد"
.
.
.

در بی بدیل بودن چنین اثری هیچگونه شک و شبهه ای وجود نداره...
تا حدی وجودم سرشار از غم شده که حتی کلمات ناتوانند در بیانِ آنچه که درونم رخت بسته...
چه میشه گفت؟!
جز اینکه خوند و درد کشید و درد کشید و دردکشید...
.
.
.

سراسر پر از انزوا
غم
نادیده گرفته شدن
استیصال
ناکامی
رنجش
ترومایِ روحی
و
و
و....
(تا به اینجا دلم میخواد اگر لحظاتِ زندگیم به پایان نزدیک میشه این کتاب آخرین کتابی باشه که جملاتش رو لمس میکنم)