یادداشت دور کتاب در 2 دیقه

        .در این داستان که ،روایت سفر به کره شمالی بود ،هم از نقاشی و هم از متن استفاده کرده بود که قطعا تصاویر آن بیشتر از متن آن است که به آن داستان مصور می‌گویند.  یکی دیگر از چیز های جالبی که در این کتاب دیدم ،این بود که در داستان مصور حتما نباید مانند پیکاسو نقاشی بکشی و سعی کنی همه ی جزئیات را رعایت کنی ، کافی است که با همان تصویر فوق العاده ساده بتوانی منظور داستان را برسانی . حالا مهم نیست در تصویر آدم ها را چه گونه میکشی ،چیزی که مهم است ، این است که بتوانی منظور را برسانی .این دقیقا چیزی بود که در این کتاب بسیار نمایان بود ، از نظر من نقاشی ها بسیار ساده بودنند و راستش آنقدری قشنگ نبودند اما منظور داستان را می‌رساندند. چیز دیگری که به نظر من خیلی مهم است، رنگی بودن تصاویر کتاب های مصور است که با توجه به تجربه ی خودم از خواندن این کتاب ها ،باعث می شود که جذابیت بیشتری برای خواننده ها داشته باشد ، که این دقیقا چیزی بود که این کتاب نداشت . که اگر داشت خیلی کتاب بهتر و تاثیر گذار تری می‌بود. 
کره‌ی شمالی کشوری عجیب و پر رمز و راز است. از آن جهت که این کشور برای مردم دنیا جای ناشناخته‌ای است و اخباری که از آن به گوش می‌رسد هم عجیب و باورنکردنی است. از طرف دیگر کره‌ی شمالی که ارتباطش را با تمام دنیا قطع کرده است و مردمش را هم از ارتباط با دنیا منع کرده است .
کشوری که به معنای واقعی ، انگار که خارج از این دنیا و جهان هست و برای مردمی چون ما حتی تصور این که آنجا هستیم به نظرم عذاب آور است .
این که یک عمر بدون اینترنت زندگی کنی ،یا بهتره بگم اصلا ندانی اینترنت چیست، خیلی عجیب است . 
یا حتی نتوانی از رادیو استفاده کنی، چیزی که اغلب حتی تحویلش نمیگیریم در کره شمالی ممنوع است و من نمی‌دانم رادیو گوش کردن چه آسیبی می‌تواند به کشور یا حتی مردم یک کشور بزند که در بین این همه کشور کره شمالی ان را ممنوع کرده است . 
مردم این کشور حتی موقع خواب هم آرامش ندارند ، آن ها نمی‌توانند چراغ های خود را روشن بگذارند و این خیلی عجیب و کمی رو مخ است که مردم ان کشور نمی‌توانند آزادی کوچکی داشته باشند که حق آن هاست . 
همانطور که در کتاب گفته شده است و با توجه به قانون های مسخره ی این کشور فهمیدم ، مردم در این کشور در خدمت حکومت هستنند . آن ها هیچ امکانات رفاهی ندارند ، چه برسد به آزادی و حق و حقوق . 
ولی چیزی که برایم خیلی عجیب است ،آین است که این مردم که هیچ چیزی ندارند و برخی از آن ها حتی خوشحال هم نیستند چرا از آن کشور نمی روند؟  ،یا حتی اعتراض نمی‌کنند؟