یادداشت سمی

        کتاب با نقل قولی از جورج اورول آغاز می‌شود:
«همه‌مان خوب بلدیم چیزهایی را باور کنیم که می‌دانیم درست نیستند، و بعد که معلوم شد اشتباه می‌کردیم، بدون اینکه شرم کنیم یا خودمان را از تک‌وتا بیندازیم، حقایق را می‌پیچانیم و سفسطه می‌کنیم تا نشان دهیم که حق با ما بوده. از لحاظ نظری، می‌توان این فرایند را تا مدت زمانی نامعلوم تکرار کرد و ادامه داد: «تنها اشکالش این است که باور غلط دیر یا زود، آن هم معمولا در میدان نبرد، به دیوار مستحکم واقعیت می‌خورد».
این نقل قول از اورول می‌تونه شمایی کلی از محتوای کتاب را داشته باشه. نویسنده در هشت فصل به این میپردازد که چرا و چگونه اشتباهاتمان را توجیه می‌کنیم؟ چه در دنیای سیاست، چه در مسائل عاطفی و خانوادگی، آنچه که زخم‌ها و جراحت‌ها و جنگ‌ها می‌گذرد و ... قرار است ما از اشتباهاتمان درس بگیریم چون از کودکی به ما آموخته‌اند اما در صورتیکه بدانیم کجا را اشتباه کرده‌ایم و بپذیریم. یکم کتاب برام کند پیش می‌رفت ولی در کل کتاب خوبی بود. مثال‌ها و شواهدو جوامع آماری خوبی هم داشت.