یادداشت paria

        به نظرم بدترین چیز درمورد از دست دادن یک نفر،تا ابد از دست دادن اون فرده.اینکه تا آخر عمر سرت رو به سمت چپ بچرخونی،ولی خواهرت اونجا نباشه.فضای خالیه خالیه خالی اونجا باشه،بدون خواهری که همیشه بوده.
یک،شعر طولانی و زیبایی از تنهایی در عین اشتراک و اشتراک در عین تنهایی بود.
با هم بودن و بعد جدایی...
داستانی آروم ولی با کشش.داستانی از روزهای عادیه افرادی که چندان عادی نبودند.
داستانی برای فریاد زدن این حرف:ما هم مثل شماییم،حتی اگه خیلی مثل شما نباشیم.
و داستانی از عشق...سخت ترین نوع عشق،عشقیه که دوطرف عاشق همدیگه هستن ولی نمیتونن با هم باشن...و این داستان همون داستان بود،مگه نه؟ البته تا اواخر داستان...
هوم...داستان جالبی بود...آروم و غمگین و ساده...ساده و زیبا