یادداشت عباس احمدی

        از ولادت امام علی در کعبه آغاز شده و به صورت قطعات داستانی، بخش‌های شاخص زندگی او، روایت شده است. ادبیات خاص، جدید و گیرا از ویژگی‌های کتاب است.

بعد از هر قطعه، با عباراتی ادبی و امروزی، نکاتی را از قطعه روایت شده، تبیین می‌کند‌. بعضی جاها تبدیل به روضه نوشتاری می‌شود و اشکت را درمی‌آورد و بعضی جاها به شدت تکانت می‌دهد، تلنگر می‌زند. مثل هیئت است، هم سخنرانی‌اش و هم روضه‌اش.

قلمش انگار وام گرفته از آل احمد است؛ البته با استعاره‌های بیشتر و نه به آن روانی.

بسیاری از قطعات تاریخی را پیش از این شنیده بودم، ولی روایت خاص کتاب، جذابش کرده بود و تکرار آن، ملال‌آور که هیچ؛ باعث وجد می‌شد.

طاقچه بی‌نهایت، ایپاپِ کتاب را دارد، که البته در این نسخه، بعضی داستان‌ها آدرس و سندی نداشت.

نقد:
به روایاتی که کرامات اعجازگونه برای امام علی علیه‌السلام آورده‌اند نیز اعتماد کرده است. باورپذیری این دست مطالب برای مخاطب امروز سخت است. برای اثبات بزرگی امام علی، نیازی به این مطالب نیست. بلکه بیان ویژگی‌های شخصیتی او کافی است.

برای نمونه، ماجرای جنی که به شکل مار نزد امام علی آمد و امام با او سخن گفت (باب ثعبان) را ذکر کرده، با اینکه سند آن ضعیف شمرده شده است.

در بسیاری موارد به بحارالانوار آدرس داده‌. آدرس دادن به بحارالانوار از اساس غلط است. باید به آدرسی که بحار از آن نقل کرده، مراجعه کند و آدرس اصلی را بدهد. بحار صرفاً کتابی است که روایات دیگر کتب را گرد آورده. بعضی جاها نیز به الغدیر آدرس داده!