یادداشت اف‌.میم

        دومین کتاب امسال هم مثل کتاب اول حاصل یک انتخاب اشتباه بود. 
علی رغم معروف بودن و عنوان جذاب کتاب، همه شوق من برای خواندن پس از گذشت چند صفحه از فصل اول و بعد از مقدمه خوبش از بین رفت. 
تمام کتاب به جز مقدمه و بخش نتیجه‌گیری مختصر پایانی پر از بررسی تحقیقات روان‌شناسی و پوزیتیویستی روی کودکان و مراحل رشد و چالش‌های دوره‌های مختلف نوجوانی بود. 
چیزی که بیش از هرچیز در طول کتاب آزارم داد، پررنگ بودن ِ نگاه زیستی و حیوانی نویسنده به انسان به عنوان خروجی نظریه تکامل داروین و نه وجودی روحانی و متعالی بود که سوژه دانشمندان و محققین برای کشف چگونگی عملکرد مغز قرار داشت. 
اگر مجموعه‌ی گفتارهای مختلف و متنوع کتاب که به نظر من نظم چندان منطقی نداشت را نادیده بگیریم، عصاره‌ی کتاب همان جمله‌ی معروف روی جلد است و نه چیزی بیشتر. 
علاوه بر ترجمه سخت کتاب که باعث می‌شد خیلی از پاراگراف‌ها را نخوانده عبور کنم و در هر فصل مستاصل به دنبال جان مطلب و ایده اصلی نگارنده بگردم. 
فکر می‌کنم تنها دلیل تجدید چاپ این کتاب معرفی مجتبی شکوری در برنامه‌ی کتاب باز باشد!