یادداشت علی نورانی‌‌‌

        من می‌خواستم آتلانتیس نو از فرانسیس بیکن رو بخونم و به اشتباه این کتاب، نوارغنون، رو خوندم. می‌شه گفت این کتاب درباره‌ی علم، روش علمی و رابطه‌ی علم و طبیعته. جای‌جای متن پر از ایراد به روش های قدیمی، اصنام مختلف و نفی روش‌های غیرعلمیه. نقدهای بیکن بر علوم عقلی منو به یاد محمد غزالی و کتاب تهافت الفلاسفه می‌ندازه. شاید بشه بیش‌تر روی این موضوع کار کرد. حدس می‌زنم روی اندیشه‌ی بیکن می‌شه عنوان جهان‌گرایی هم گذاشت. موضوعی که در بخش صدوبیست‌ام بسیار مشخصه.