یادداشت ماه آسمان

        نوشتن از این کتاب سخته 
اول من نسخه ی صوتی را شنیدم
دوم به عنوان یک کتاب صوتی عالی بود،تعلیق ،موسیقی ،گوینده ی خوب افکت های صوتی مناسب،اما
آیا بدون همه ی این چیز ها کتاب خوبیه...جوابم یه نه بزرگ و گنده است.
مثل اکثر داستان های آمریکایی(نمیدونم نویسنده اش کجاییه) یه قهرمان داریم که هیچ جوره نمیمیره،همه شخصیت های منفی را  قلع و قمع میکنه و اخرش زنده از معرکه خارج میشه.
خب بد نیست،اما چه قدر ،چند بار،دیگه داستان میاد دستت ،مکس همه را میکشه و میره سراغ ماجرای بعدی....
از این بیشتر ناراحتم که چنین شخصیت هایی میشن قهرمان، شخصیت هایی که تنها هنر قهرمانانه شون زنده موندن تو بحران هاست.
اما قهرمان هایی هستند که با مردن،قهرمانی میکنند، مکس پینِ خوش شانس قصه نیستن ،واقعی و در بطن جامعه بودن و هستند ،اما تا قصه شون روایت میشه،ادم ها گارد میگیرند که چرا این جوری شد،مگه فیلمه و هزار تا حرف دیگه
مکس دو تا تیر خورده ،دو بار از ارتفاع افتاده هنوز جایی از بدنش نشکسته!از پله ها بالامیره،جلوی کشته شدن عشقش را میگیره، خونین و زخمی از بیمارستان میزنه بیرون از روی میله ها میپره و رانندگی میکنه...هنوز زنده است،این را میشه باور کرد اما نمیدونم چرا بعضی ها باور نمیکنن یه شهید با ۱۲ گلوله در بدن برای وطنش مقاومت کنه و وقتی جان میده که حریف و شکست داده....
طولانی شد ولی نیاز بود، درد و دل نیاز داشتم نه نوشتن گزارش و یادداشت...