یادداشت زهرا عشقی مُعز

        کتاب خوبی بود. البته کتاب مادر، نه کتاب کودک:)
هرچند میتونست هدیه جالبی باشه از یک مادر ،به نوجوان ۱۳ تا ۱۶ ساله اش،  ولی هرچی بود ، مناسب کودک نبود زیاد. نه اینکه مفاهیم بدی داشته باشه، نه. بدلیل عدم درک کامل مطلب، و همزاد پنداری کودک میگم.
یک کتاب از جنس لطافتِ رویاهای مادرانه، برای فرزندانشون.

یادمه کلاس ششم که بودم، یک معلم ورزش داشتیم خانم گنجه‌ای، یه بار بهمون گفت، ماماناتون تا اینکه پاگشاتون چطور برگزار بشه و چی بپزن، فکر کردن. مادربودن این شکلیِ .
و رویاهای این کتاب، منو یاد حرف معلمم انداخت.

کتاب کاملا مامان  طوره؛ اول میاد خاطرات خوب رو مرور میکنه، روزی که انگشت هاتو شمردم، روزی که کوچولوی من بود، و حالا که فرزند دلبندم هستی، و بعد؛ به آرزوی روزی که  بزرگترشی و فلان... تا 
..اونجا که خودت مادر شی، بچه‌ات رو تو بغلت ببینم، و روزی که پیر‌میشی موهات خاکستری میشه و من نیستم... .( همون الهی پیر بشی خودمون😄)