یادداشت احلی احسنیان

        یکی از تصمیماتم این بود که مجموعه the rat رو پشت سر هم بخونم و بالاخره تونستم آخرین کتابش رو هم تموم کنم.
 اول بگم که بدون خوندن سه‌گانه the rat اصصللاا متوجه این داستان نمیشید، مخصوصا بدون خوندن تعقیب گوسفند وحشی. دنس دنس دنس به نظرم از سه‌تای دیگه بسیار متفاوت بود. یکی از تخیلی‌ترین و سورئال‌ترین رمان‌هایی بود که از موراکامی خونده بودم و با این‌که انقدر سورئال تایپ من نیست ولی باز هم بسیار جذاب بود و کیف کردم. 
به نظرم توی این کتاب خیلی بهتر میتونیم تکامل شخصیت اصلیِ بی‌ناممون رو متوجه بشیم و انگار بیشتر توی ذهنشیم. اینکه در طی‌ سال‌ها و اتفاقات چقدر تغییر کرده و عوض شده رو خیلی خوب نشون داده بود. فلشبک‌هاش به خاطراتش (که مال کتاب‌های قبلی بود) برای من هم مثل خاطره‌های دور به نظر میومد. حتی شخصیت‌پردازی‌ها هم به نظرم تکامل پیدا کرده بود.  
به نظرم یه تفاوت مهم دیگه‌ی این کتاب، مدل ترس و وحشتی بود که ایجاد میکرد. مثلا توی تعقیب گوسفند وحشی تو حدودا میفهمیدی چی داره به سر داستان میاد و از چی داری وحشت میکنی. البته همه‌ش اینطوری نبود، ولی مشخص‌تر بود. اینجا ولی برات یه احساس تعلیق و دلهره به وجود میاورد تا ترس. 
دلیل کم کردن ستاره‌ها هم برام یه جورایی همین بود. خیلی بیشتر پسندیدم کتاب‌های قبلی رو و انتظارم از این کتاب هم یه جورایی همون بود که خب اصلا مدلش فرق داشت. 
در آخر هم فقط اینو بگم که این اولین کتاب موراکامی بود که به انگلیسی میخوندمش، و پسر، میزان سانسوری که توی ترجمه برامون اتفاق میفته واقعا دیوونه‌کنندست.