یادداشت مریم علی‌نیای آهندانی

        بی‌تابی آرزوها را بیشتر باید به پدر و مادرها معرفی کرد تا نوجوان‌ها؛ اولا داستان مربوط می‌شود به اوایل رونق گرفتن فضای مجازی و وجود اینترنت. که دخترنوجوانی سعی دارد از سخت‌گیری های پدرش فرار کند و توی کافی‌نت هم که شده با پسری که عاشقش شده از طریق ایمیل ارتباط برقرار کند. 
شاید هنوز چنین نوجوان هایی باشند که از فضای اینترنت به دور هستند و البته درستش هم همین است. اما به نظرم کمی تاریخ انقضای قصه گذشته و برای نوجوان جذابیت ندارد، اما نکاتی که می‌توان از نحوه‌ی برخورد ناصحیح خانواده دختر دریافت قابل توجه و قابل تطبیق با دیگر مشکلات حال حاضر است که این شاید از عهده ی نوجوان برنیاید، برای همین می گویم بهتر است والدین این کتاب را مطالعه کنند. 
دومین مورد هم آسیب های کتاب است که نمی‌توان از آن چشم پوشی کرد و با خیال راحت کتاب را دست نوجوان سپرد.