یادداشت مصطفا جواهری

        اولین جلد از مجموعهٔ «ناقوس‌های سه‌گانه» که به تازگی توسط نشر امیرکبیر منتشر شده است. ابراهیم نصرالله از مهم‌ترین و پرکارترین نویسنده‌های معاصر فلسطینی است.
زبان داستان، زبان شاهکاری نیست. به قدری که تا نیمه‌های داستان ممکنی است کمی کلافه‌کننده هم باشد. نمی‌دانم که به دلیل ترجمه شدن است یا از ابتدا همین بوده.
اما، اما، اما؛
در اواخر داستان با صحنه‌ای مواجه هستیم که مخاطب با حماسه‌ای درخشان روبرو می‌شود. شاید بتوانم بگویم یکی از دراماتیک‌ترین صحنه‌های داستانی که تا به امروز خوانده‌ام. البته که نویسنده صبوری می‌کند و آهسته آهسته قهرمانش را برای ما شکل می‌دهد. 
ماجرای روبرویی مریم زنی فلسطینی با ناحوم سرباز صهیونیست ‌در سه دورهٔ مختلف با فاصله زمانی بیست سال. احتمالا موثرترین دلیل خلق آن موقعیت شاهکار، زیست عمیق نویسنده است. همان‌چیزی که این روزها، نایاب است.
کتاب شبیه یک نارنجک چندزمانه عمل می‌کند. از وقتی تمام شده، ضربه‌هایش عمیق‌تر می‌شود. 
ویراستاری کتاب مشکلاتی دارد که حدس می‌زنم به خاطر عجلهٔ ناشر در رساندن کتاب بوده است.
به تغییرات اخیر انتشارات امیرکبیر امیدوارم.
و چه طرح جلد آرام و زیبایی.