یادداشت معصومه اسدی

        

اولین کتابی که از آقای امیرخانی خوندم
قلم طنزی داشت و شوخی ها و اصلاحات فارسی رو به جا استفاده کرده بود.(کتابم چاپ سال ۹۸ بود)
اصطلاح ترکی که معنی "دستت درد نکنه" میده اشتباه نوشته. واژگان جدا از هم نوشته شده مثل "زنده‌گی" که واقعا آزاردهنده بود.
نویسنده مدام اظهار نظر میکنه راجع به همه چی که خوب نبود. باید بی طرفانه روایت می کرد و قضاوت رو به خواننده می سپرد.
به نظرم اگه شوخی و خنده نبود طی داستان قطعا ارزش خوندن نداشت و شاید به جای کتاب ۳۴۰ صفحه ای همه ی سفرنامه اش می شد ۱۰۰ صفحه!
مصور بود،عکس داشت باعث می شد ارتباط بهتری با اون بگیری.
داستان کتاب جالب و تازه بود. کمتر کسی راجع به کره شمالی مطلب نوشته.