یادداشت خسروشاهی

        از متن کتاب:
هنگامی که کسی می‌پرسد: فلسفه به چه کار می‌آید؟ پاسخ باید ستیزه جویانه باشد، چرا که پرسش کنایه دار و نیش دار است. فلسفه نه به دولت خدمت می‌کند و نه به کلیسا، فلسفه به خدمتِ هیچ قوۀ مستقری در نمی‌آید. کار فلسفه ناراحت کردن است. فلسفه ای که هیچ کس را ناراحت نکند و به هیچ کس ضدیت نورزد فلسفه نیست.

کار فلسفه آزردنِ حماقت است، فلسفه حماقت را به چیزی شرم آور تبدیل می‌کند. فلسفه کاربردی ندارد جز افشاکردنِ پستی‌های اندیشه در تمامی اشکالش.

آیا جز فلسفه رشته‌ای هست که به نقد تمامیِ راز آمیزگری‌ها، هر خاستگاه و هدفی که داشته باشد، همت گمارد؟