یادداشت ساجده جعفری

        هم نویسنده کتاب از استعاره و مثال‌ها ی خوبی استفاده کرده و هم مترجم‌ توانسته با کلمات مناسب و صحیحی ، محتوا را منتقل کند. برای من تسلط یک فرد بر ادبیات و تاریخ و همزمان بر پزشکی قابل تحسین است آنقدر که کتاب دیگر موکارجی به نام ژن را هم خریدم. در پایان کتاب مصاحبه ای با سیدارتا دارد که خواندنی است. کتاب‌ها می‌توانند ایستا و پویا باشند. کتابی که قصه اش پایان می یابد، ایستا است. اما این کتاب  پویا است یعنی باید با توجه به موضوع کتاب ، مو کارجی هر سال یک گزارش پیشرفت از مبارزه با سرطان به آن اضافه کند و همچنین از کشفیات اخیر در مورد  تاریخ گذشته پزشکی نیز در قسمتهای اول بگنجاند. 
سیدارتا واقعا نویسنده توانایی هست. کتاب حدود ۵۰ فصل دارد که هر فصل به نام‌یک رمان نامگذاری شده و استعاره از یک دشواری در رویارویی انسان‌ با سرطان دارد. اینکه یک پزشک هندی اینقدر مسلط به ادبیات  باشد و بتواند از صنایع جناس ادبی در تخصص پزشکی استفاده کند و پنهانی ترین لایه های زبان شناختی را در تاریخ پزشکی سرطان آشکار کند مایه شگفتی هست. کتاب برای مخاطب عام قابل استفاده هست اگرچه مخاطب خاص به واسطه اطلاعات پایه بالاتر بهتر مطالب آن را درک می کند.