یادداشت هیوا

        آخرای کتاب رو که داشتم می‌خوندم نمرۀ ۳ در نظرم بود بعد که تصمیم گرفتم در موردش بنویسم اومدم از اول یک بار دیگر مرورش کنم، هایلایت‌ها و یادداشت‌هام رو دوباره‌خوانی کردم و دیدم ۴ منصفانه‌تر است :)
با اوایل کتاب بیش‌تر تونستم ارتباط بگیرم، مقدمه خیلی خوب و جمع‌وجور و خوش‌خوان نوشته شده بود و هر کسی رو به خودش جذب می‌کرد. فصل‌های سرخوردگی و رضایتمندی خیلی با تجربۀ زیستۀ من مرتبط می‌شد خصوصا جاهایی که این دو رو به هم پیوند می‌داد: «...تنها زمانی می‌توانیم رضایتمندی را بفهمیم که سرخوردگی را فهمیده باشیم...» فصل نگرفتن مطلب رو خیلی دوست داشتم  به ویژه بحث مربوط به حیات جنسی و به نظرم این فصل جزء شاهکارهای آقای فیلیپس در این کتاب بود.
فصل‌های قسر در رفتن و خلاص کردن خود رو دو بار خوندم چون نمی‌فهمیدمشون. در این دو تا فصل ارجاعات آقای فیلیپس نه تنها کمکی به درک من از موضوع نمی‌کرد بلکه اون رو برام گنگ‌تر هم می‌کرد. بحث‌های بچه‌های گروه کتاب‌خوانی کمک کرد یه حداقلی از این دو فصل هم بردارم.