یادداشت motahare ghaderi

        من آدم خوشبختی ام که از خلال خوندن این کتاب و و کتاب هایی از این قبیل با یه همچین انسان هایی در حد سطحی هم که شده آشنا میشم.
یه جوری که انگار یه رگه ی طلایی اشباعی شروع می کنه به جریان یافتن تو سرزمین من.تو خود من.که وقتی در من جریان پیدا می کنه خاکم سرشار میشه،درختام بارور میشن.نور در منِِ تاریکِ سرد جریان پیدا می کنه.صدای چشمه میاد
بهار میاد
من خیلی خوشبختم که یه همچین قهرمان های واقعی رو تو دنیای واقعی پیدا کردم