یادداشت نیکتا خرامان

        خب کتاب برام شبیه اسمش بود؛ جادویی.
همه‌ش به این فکر می‌کردم که کاش من هم یه جمله‌ی جادویی داشتم که تو مشکلات با خودم تکرارش می‌کردم‌. کاش همه‌مون داشتیم‌. مثل جمله‌ی گیل: سوپر کالیفراجیلیستیکا کسپیالیدوس!
هر صحنه داستان از زبان شخصیت‌های اصلی روایت میشه و این باعث میشه عمیق‌تر احساسات و نگاه‌شون رو درک کنیم و خودمون رو کنارشون ببینیم. 
ناراحتم که مری پاپینز رو نمی‌شناسم و نخوندمش. 
ولی گیل باعث شد برم تو کارش. 
برای ۱۱ سال به بالا دوست‌داشتنی خواهد بود:))