یادداشت اسماء محمدی

        داستان «تو بی‌نظیری» برای همه ی ما داستانی تکراری ست؛ داستان برچسب ها.
داستان با شگفت انگیزی یا فراز و فرود زیادی مواجه نبود، اما دل‌نشین و آرام راه‌ش را می‌رفت و دست مخاطب را هم رها نمی‌کرد.
درون مایه و ایده کلی، هرچند تازه نیست و بسیارند داستان هایی با مضمون مشابه، اما با این حال خواندنش و گفتگو درباره ی آن با کودک، می‌تواند در راستای پذیرش خود و در صلح بودن با ظاهر و باطن و توانایی ها و ناتوانی های فردی مفید باشد. البته به نظر من شاید یکی از اجزای داستان در گفتگو با کودک چالش بیافریند و آن هم نقش نجار در داستان است. به نظر می‌رسد که «ایلای» نمادی از یک قدرت برتر است، اما دیالوگ های او و نقشش در داستان، عملا برداشتی جز خدا بودن (خدای آدمک های داستان) برای مخاطب باقی نمی‌گذارد و مطرح کردن آن با کودک یک طور چالش برانگیز است و مطرح نکردنش طور دیگر!