یادداشت نرگس عمویی

        از همون اول که شروعش کردم، جذبش شدم.
اولین کتابی بود که از این نویسنده می‌خوندم و قلم و فضا و شیوه‌ی بیان داستانش برام تازه و متفاوت بود.
و اشاره‌ای هم به این موضوع داشته باشیم که چقدر اسم کتاب، مناسبش بود :>
و خب قشنگیش و ملموسیش اونجاش بود که همه‌ی ما یه گندم تو خیالمون، تو وجودمون داریم که مظهری از چیزهاییه که نداریم، کارهایی که جرأت انجام‌دادنشون ر نداریم وحرف‌هایی که نمیتونیم بزنیم.
خوشحالم که خوندمش و از پایانش هم بسی راضی‌ام. برام قابل پیش‌بینی و قابل‌انتظار نبود.