یادداشت ثنا سادات الحسینی

        یه کتاب دیگه از نوجوون هایی که مشکلات غیر قابل باور و عظیمی دارن و دارن توی بدبختی غرق میشن://
اینکه بالاخره تموم شد حس خوبی داشت چون خیلی وقت بود شروعش کرده بودم و همینطور که کتاب های دیگه ای میخوندم اینم کنارش ادامه میدادم ولی ایندفعه نشستم پاش و بالاخره تمومش کردم. 
بعضی جاهای کتاب موقعی که راوی اون فصل داشت توضیح میداد و کسی حرف نمیزد یهو گفتاری میشد و وسط مکالمه ها چندجا میتونستی جمله های ادبی پیدا کنی. 
از حدود ۲۰ صفحه قبل هم میتونستی آخرشو پیش بینی کنی. 
ولی کلا کتاب بدی نبود به جز اینکه پر بدبختی بود (که کاملا عادیه دیگه برام)
داستان درباره ی دختری بود پدر و مادر «ناتنیش» رو توی تصادف از دست داده بود و حالا باید زندگی جدیدی رو شروع میکرد ( بیشتر توضیح نمیدم که اسپویل یا همون فاش نشه برا کسایی که میخوان بخونن)
امتیازش رو اینجوری دادم چون هم نمیشد گفت کتاب بدی بود هم بعضی جاهای کتاب آدم حوصلش نمیگرفت ادامه بده.