یادداشت فاطمه دادالهی

        خیلی طولانی بود! شاید میشد در نصف این صفحات هم جمع و جورش کرد چون گره داستانی خاصی نداشت…
داستان راجع به مستوره یک زن فعال اجتماعی ست که ناخواسته باردار شده است و با این اتفاق جهان پیرامونش دگرگون می شود… کشمکش های درونی مستوره و تعارض هایی که در جامعه ی ما برای مادران شاغل پیش می اید ، و چالش های رابطه ی به سردی گراییده ی مستوره با همسرش، اساس داستان را می سازد… 
در کل دغدغه های مستوره ملموس بود هرچند که راه حل نهایی یعنی دورکاری از خانه و کنار فرزندان ماندن برای من فقط رشک برانگیز بود و غیر قابل اجرا …
فصل های آخر جملات سخنرانی طور زیاد داشت هرچند که من دوست داشتم و کلی جمله هایلایت کردم اما تجربه نشون داده وقتی این جملات زیاد می‌شوند  میزان اثرگذاری و عمق داستان کم تر است…
در کل کتاب را  دوست داشتم و اگر حجمش کمتر بود به همه توصیه اش میکردم
راستی یادم رفت بگویم که دوست داشتنی ترین شخصیت کناب برای من یوما بود و ملموس ترین و واقعی ترین رابطه، رابطه ی مستوره با پدرش…