یادداشت معصومه السادات صدری

        .

"پروانه های زخمی"

مرضیه اعتمادی را به واسطه کتاب "شصت" و کانالش در ایتا می شناسم.
کتاب روایت مصاحبه خانم اعتمادی با چند مادر از زندگی با کودکان رنجورشان است. 
رنجور که می گویم یعنی کودکان یا گرفتار اتیسم هستند یا سندروم یا بیماری پروانه ایی یا..
نکته اصلی اش نوع تعامل آدم ها با رنج هایشان است.. برخی بقچه پیچش کرده اند و چپانده اند یک کنجی که دیده نشود. برخی شده آیینه دق شان و هر روز نگاهش می کنند تا دستی از غیب نجاتشان دهد و برخی هم آنقدر زمین خوردند و دوباره بلند شدند تا بدانند با این رنج چگونه باید تا بکنند.برخی هم برایشان مقدس است و عزیز.. 
کتاب غم دارد، خیلی هم دارد.
بدون گریه و فن و فن دماغتان نمی توانید بخوانیدش. 
تنها نکته کتاب این بود که جای خالی پدرها حس می شد. فقط مادرها راوی بودند..دوز پدرانگی کتاب کم بود. 

بعد خواندنش فکر می کردم برای کسانی که با این مشکلات دست و پنجه نرم می کنند هدیه دادن این کتاب چه حکمی دارد؟ مفرح ذات است یا نمک روی زخم. نمی‌دانم! 

امتیاز 4از5

#پروانه_ها_گریه_نمی_کنند
#کتاب_خواندم 

.