یادداشت زینب سادات رضازاده

         فکر کنید یک باغ داشتیم و فقط می‌توانستیم  نخود سبز در آن داشته باشیم. آن وقت دیگر توت فرنگی و یا خیار نداشتیم. اینکه دنیا این همه گیاه دارد مثل این هست که مدل های مختلف آدم ها را دارد و دنیا با همه تفاوت هایش زیبا و هیجان انگیز میشوند. 
هر سال در کلاسم  شاگردی هست که کمی متفاوت باشد با دیگران و باید برای ارتباط بهتر آنها با بقیه کاری کرد. شاید کافی باشد که بپرسیم البته باید حواسمان باشد لحن و نگاه مان همیشه سرشار از مهربانی و احترام باشد...‌ 
کتاب را باید بخوانیم و در مورد تفاوت هایمان حرف بزنیم و از هم بیاموزیم. این را یاد بگیریم که مثل گل‌های یک باغ ، زیبا و متفاوت هستیم . 
انسان ها هم انگار جادویی هستند، هرکدام ظاهر و باطنی متفاوت دارند و همه‌ی ما با هم دنیا را می‌سازیم......