یادداشت راضیه محمدی

        کتاب سوم
تمام که شد بهت زده شدم. نه که بی معنی و بیخود تمام شده باشد. نه کامل و دقیق تمام شد. ولی انتظار چنین پایانی نداشتم.
دقیق، بی نقص، شایسته. برای تمام شدن این کتاب همین سه کلمه کافی است. 
همه شخصیت ها سرانجام داشتند. هیچ اتفاقی رویایی و دور از ذهن نبود. داستان کاملا پرداخته شده بود. واقعیت هایی محض. تلخ. با حرمله برزگ شدم و لحظه به لحظه اش دلم می‌خواست دوستی از کودکی اش بیاید و نجاتش دهد. ولی این زندگی واقعیست. واقعیت جای رویا پردازی نیست.