یادداشت میثم خرقانی‌

        این اولین کتابی بود که از داستایفسکی خوندم و همین کافی بود که استارت بزنم و برم سراغ بقیه‌ی آثارش. واقعاً لحظه به لحظه‌ی این رمان مثل یه فیلم توی ذهن ثبت می‌شه، فیلمی که تو هم توی تک‌تک صحنه‌هاش اون کنار حضور داری و شاهد ماجراها هستی. چقدر زیبا افکار و احساسات آدم‌ها رو توصیف می‌کنه و به‌وقتش (آخر داستان) ضربه‌ی دردناکی هم بهت می‌زنه.

و این‌که این اولین کتابی بود که باعث شد من به اهمیت ترجمه پی ببرم. قبلش به اسم مترجم و کیفیت ترجمه دقت نمی‌کردم. اول ترجمه‌ی جلال آل احمد و بعد صالح حسینی رو خوندم. صالح حسینی خیلی بهتر از جلال آل احمد بود. اما بعدش که ترجمه‌ی سروش حبیبی رو خوندم، دیدم این کجا و آن کجا.