یادداشت ریحانه شهبازی

        شاید فقط کارهای کوچک از دستم بربیاید.
اما کارهای کوچک من می‌تواند با کارهای کوچک بقیه‌ی آدم‌ها جمع شود.
و همه‌شان با هم تبدیل شوند به یک چیز بزرگ.
یک چیز خیلی بزرگ.
آن‌قدر بزرگ که همه‌ی مهربانی‌هایمان از مدرسه سرریز شود...
توی شهر بپیچد...
همه‌جای کشور بگردد...
همین‌جور برود و برود...
دور تا دور دنیا...
تا دوباره برسد به من و تانیشا.
این‌طوری ما هم می‌توانیم مهربان باشیم.
دوباره...
و دوباره...
و دوباره.