یادداشت سمانه رحمدل

        کودکان تحمل تلخیِ دارو رو ندارن، برای همین به شربتشون طعم پرتقال و توت فرنگی (موجب حسرت بزرگسالان) اضافه می‌شه. ولی همین کودکان به محض این‌که پاشون رو تو مدرسه می‌گذارن، با بمب‌بارانِ تلخ و زهردارِ اطلاعات و علوم مواجه می‌شن، بدون این که احدالناسی به فکر طعم‌دار کردنِ این زهرماری‌ها باشه. 
امیدوارم روزی برسه که نه فقط درس تاریخ،  بلکه همه درس‌ها در مدارس با طعم شیرین و زبان طنز و اخلاق خوش تدریس بشه. تا اون روز، برای فرزندانتون (و ایضا خودتون) کتاب‌هایی مثل این کتاب پیدا کنین، تا هم باسواد بشین و هم حسابی بخندین، بلکه درس (و زندگی) شیرین بشود!