یادداشت آرزو حسام

        عجب چیزی بود :)))
من تا قبل از دیدن django unchained نمی‌دونستم این‌قدر از وسترن خوشم میاد. حتی ازش بدم هم میومد :))) این کتاب رو که می‌خوندم، انگار داشتم یه فیلم طولانی از تارانتینوی عزیزم می‌دیدم.
کتاب به شدت پرکششه و فضاسازی‌های بی‌نظیری داره. داستانش پر از جزئیات و ماجراجویی‌های جالبه و تا آخر مدام شما رو غافلگیر می‌کنه. واقعا مدت‌ها بود این‌قدر با کتابی همراه نشده بودم، قلب بزرگ برای شما آقای پاتریک دوویت.
راستی، یه فیلم هم از روی این کتاب ساخته شده که بسیار بسیار خلاصه‌‌ست و به هیچ عنوان عظمت کتاب رو نداره، خیلی هم به داستان وفادار نبوده ولی چندان هم بد نیست، برای یه عصر جمعه انتخاب خوبیه.