یادداشت فاطمه سادات مظلومی

        کتاب "لهجه‌های غزه‌ای" تمام شد.
بنظرم برای همراه کردن مردم در کمک به مردم غزه، همین بس که این کتاب رو به دست همه و به گوش همه برسونیم... سراسر کتاب لبریز از چالش‌های مداوم برای زندگی کردنه... تلاشی بی‌وقفه برای زندگی کردن با همه‌ی سختی‌ها، خلاقیت‌ها، نیازها و...
کاش بشه کاری کرد که کتاب رو به طور فراگیری مردم بخونن... نه بخاطر دین و مذهب و مقاومت... بخاطر انسانیت!
هرچند این کتاب از فلسطین مظلوم و بیچاره حرف میزنه نه فلسطین ۷اکتبر و بنظرم غایب اصلی روایت‌هاش، مفهوم مقاومت به معناییه که در ذهن ماست و اون جنگیدن و دفاع و ایستادگی و... است؛ وگرنه همین تلاش برای زنده موندن و پایبندی به خاک و اصالت، خودش نوعی از مقاومته...
نکته‌ی بعدی اینه که این مجموعه یادداشت‌ها برای تاریخ
۳نوامبر
۱۲ آبان ۱۴۰۲
حدودا یک ماه بعد از ماجرای ۷ اکتبر هست تا
۱۱ فوریه
یعنی ۲۲ بهمن ۱۴۰۲...
یعنی این حجم مشکلات و کمبودها و کشتارها تا الان که بیش از یک سال از ماجرا گذشته، چندین برابر شده...
یه جای کتاب میگه تا ۳۸روز بعد از جنگ تعداد بچه‌های زیر آوار هزار و دویست و خورده‌ای براورد شده... یعنی الان این تعداد به چندتا رسیده؟!!!
واقعا نگاه کردن از این زاویه، جنایت‌های اسراییل تو غزه رو غیرقابل باور و درک می‌کنه و سکوت و عادی بودن دولت-ملت‌ها رو ترسناک‌تر و وحشتناک‌تر!