یادداشت فاطمه سلیمی

        روند داستانی قوی، گیرا، ساده و روان باعث می‌شود کنار گذاشتن کتاب برایت سخت شود. احساسات مختلفی از کودکی تا بزرگسالی امیر بیان می‌شود که آنقدر ساده و حقیقی‌ست که می‌شود با آن همزاد پنداری کرد. شخصیت اصلی یک شخص کاملا معمولی با نقاط مثبت و منفی بسیاری است و در این داستان قهرمانی وجود ندارد، درست مثل زندگی واقعی. کودکی که به دنبال جلب توجه پدر، شخصیت خود را شکل می‌دهد و نقص‌هایش خودش‌را از او می‌گیرد. این داستان از دست دادن‌های زیادی را روایت می‌کند و از این نظر داستان تلخی‌ست. روایت از دوستی حسن و علی که اتفاقاتی آن‌ها را از هم جدا می‌کند، روایتی از جنگ‌های افغانستان و تغییرات این کشور که بسیار دردناک است و دروغی بزرگ که زندگی‌هایی برمبنای آن‌ها شکل گرفته. به علاوه این داستان روایتی از فرهنگ این کشور است. چیزهایی که بیشتر در خاورمیانه وجود دارد. جنگ‌های فروان، اعتقادات مذهبی و سنتی خشک و شرم‌هایی که در هیچ جای دیگری به این اندازه ویران‌گر نیست.