یادداشت سمی

        کتاب خوبی بود. از آن دست کتاب‌هایی که کمتر دیده شده. گاوینو لدا را پدرش از مدرسه خارج می‌کند تا به او در کار چوپانی و کارهای خانه کمک کند، او که شیفته‌ی آموختن بوده، مجبور به ترک مدرسه شده و در سن بیست سالگی تازه شروع به آموختن می‌کند. پدرش، خود را مالک او میداند و تا میتواند از او کار میکشد. گاوینو ارتباط خوبی با طبیعت داشته و خودش را با کوششی پایان ناپذیر و خستگی ناپذیر از دام جهل نجات می‌دهد و همین‌ها باعث میشه که ذهن خلاق او در جامعه‌ی پدرسالارانه‌ی بی‌رحم این اثر را خلق کند. 
آب بابا ارباب نه فقط گزارش پیروزی یک مبارزه‌ی طولانی غول‌آسا، که قصه‌ی خود این مبارزه‌ی روز به روز و سال به سال هم هست، مبارزه‌ای که در دو سطح فردی_ درونی  و اجتماعی _ تاریخی پیش می‌رود.