یادداشت پارسا گلی نژاد

        "تسخیرشدگان"مانند این است که یک قاشق در دست بگیریم و تنها لایه سطحی بستنی را بر داریم.درحالی که شکلات های تکه ای پایین تر،در دل بستنی جای دارند."تسخیر شدگان" یا همان شیاطین به زیبایی یک نمایشنامه روان و زنده بود.آلبر کامو به طبع نمی توانست بسیاری از جزئیات یک رمان ۱۰۰۰ صفحه ای را در قالب یک نمایشنامه ۲۰۰ صفحه ای بگنجاند اما با پیگیری همین خط اصلی داستان و استفاده از دیالوگ هایی که به سبک نمایشنامه نوشته شده بودند تجربه ای زیبا را برای خواننده رقم می‌زند.

می توانم بگویم برای دومین بار این رمان سنگین را خواندم.منتهی فقط دیالوگ ها.و چه زیبا می نویسد داستایفسکی از تاریکی و آن تک نور روشنی که با حجم تاریکی بسیار نابود می شود.

مورسو،شخصیت اصلی رمان "بیگانه" از آلبر کامو شباهت بسیاری به نیکلای ستاوروگین دارد و این بی اثر نیست در علاقه بی اندازه کامو به رمان شیاطین!

خوب بود...اما نه به اندازه رمان اصلی.اگر کسی حوصله ۱۰۰۰ صفحه کتاب خواندن ندارد می تواند به این نمایشنامه بسنده کند❤️