یادداشت

        استاد بلامنازع کشف سرنخ های ریز از دل مدارک بارها زیر و رو شده توسط پلیس: پوآرو!
کتاب در یکی از روستاهای کوچک انگلستان دور میزند و مثل بقیه روایتهای این چنینی چالش اصلی مخاطب فارسی زبان تشخیص شخصیت های متعدد همسایه ها از هم و به خاطر سپردن هویت و ویژگی های هرکدام است که شاید 100 صفحه ای طول میکشد. بعد از آن اما آماده تجربه لذت فراوان و دوپامین بسیاری باشید. چون آگاتا کریستی از امدادهای غیبی استفاده نمی کند و تمام تکه های پازل برای حل معما همزمان که به پوآرو داده میشود به مخاطب هم داده میشود. هرچند احتمال درست حدس زدن پاسخ معمای کتاب توسط ما تقریبا صفر است اما این مساله به اطلاعات فرامتنی ربط چندانی ندارد بلکه دقیقا وابسته به هنر نویسنده است که ذهن ما را کاملا مهندسی میکند و تقریبا اجازه نمی دهد جنبه های کاملی از قضایا را در ذهن مرور کنیم و اشتباه اصلی ما و پوآرو دقیقا همین جاست که به اندازه یک کتاب یافتن پاسخ معما طول میکشد. 

بنظرم خواندنی است اما در دسته عالی های آگاتا کریستی جایی ندارد.