یادداشت رضا صالحی

        به طرز جالبی سعی کرده بود تا مسائل سخت فلسفهٔ هایدگر رو با زبانی ساده، در ذهن مخاطب خودش ایجاد بکنه. 
خب مسائل صرفاً طرح شدند و هیچ نوآوری و هنری در انتقالش در دل به کار نرفته بود؛ یعنی سوال‌ها یکم لخت بودند -شاید اقتضای سختیِ فلسفهٔ هایدگر باشه...
و البته ابهام جواب‌ها هم کم نبود. اگر از بیرون نظر هایدگر رو ندونی، شاید یکم گیج بشی بین مطالب کتاب که چی شد؟!