یادداشت آیدا

        آه...
زمانی که به پایانِ کتاب رسیدم و اشک هام همچنان رویِ گونه هام جاری بود برای لحظه ای دریچه ی قلبم باز شد و احساسات در حالِ فوران کردن بود...
سعی در مهارشون داشتم اما ناموفق ترین بودم
زبان قاصر از بیانِ زیبایی هایِ سرشارِ این کتابه
باید خوند...
باید لمس کرد...
حس کرد...
باید اجازه داد نویسنده روحت رو نوازش کنه ، شکنجه کنه...
.
در بابِ این کتاب میشه ساعت ها نوشت...
ساعت ها...
و من عمیقا پر از یقینم که با خوندنش امکانِ منقلب نشدن وجود نخواهد داشت!