یادداشت Aron

        کتاب خیلی خوب شروع شد.
تصویرش از شخصیت ها خوب و مناسب بود. توصیف نویسنده از جم رو دوست داشتم و کاراکتر پریچهر به دلم نشست.
اوشیدر پسر خوبی بود، ازش خوشم اومد. ولی تا آخرهم نتونستم آوش رو به درستی درک کنم...
روند داستان خوبه، نه خیلی هیجان انگیزه، نه اونقدر کسل کننده‌ست که حوصله‌ات سر بره.
اما خب، آخرای داستان به نظر من واقعا کند اومد. فقط نظر منه، اما احساس کردم یکم تکراری شد.
پریچهری که دلش برای مهربانی تنگ شده بود و مهاجرین رو راهی می‌کرد، اوشیدری که در حسرت آوش ماند. و خب، آخرش به جمشید خیلی کمتر پرداخته شد....دلیلش رو کاملا درک می‌کنم، اما بازهم دوست داشتم از جم بیشتر بگه.