یادداشت روژان صادقی

        جالب است که چگونه کتاب هایی عجیب و غریب که شاید در هر قرن به اندازه ی تعداد انگشتان دست از آنها پیدا ميشوند، بدون اینکه قصد قبلی برای خواندنشان داشته باشی، درست هنگامی که دچار بحرانی جدید و عجیب و غریب شده ای که حتا نمیتوانی اسمی برایش پیدا کنی یا درست بعد از آنکه فیلمی دیدی به غایت تکان دهنده که تو را منزجر میکند نسبت به هر باوری که پیش از این داشته ای، خود را بدون توقع اینکه فکر کنی شاهکار است جلو تو می اندازد و با تو هم سخن میشود و نجاتت میدهد از بحرانی که هنوز هم برایش اسم و رسمی پیدا نکرده ای!
ای کاش فرانی درون من هم یک زویی داشت