یادداشت ضحی مختارزاده

        کتاب روایت مبارزه است و از انواع آدم ها و شخصیت ها در جریان مبارزه صحبت می کند. کمی فانتزی است یعنی تصویر سازی فجایعی که بر سر مبارزان پیش از پیروزی انقلاب اسلامی آمده، را در حد تحمل یک نوجوان که درکی از آن فضاها ندارد، پایین آورده و این البته کار خوبی بوده به نظرم.

به شخصه از وسط کتاب یعنی از جایی که ماجرای تظاهرات ۱۳ آبان را روایت کرد، درگیر کتاب شدم و واقعا برایم پُرکِشِش شد. در مجموع  به نظرم مخصوصا برای نوجوان ها و جوان ها که چنین فضاهایی را تجربه نکرده اند، بسیار جالب باشد.

 کتاب های در این سطح، کمک می کند که ذهن آدم ها آماده شود برای خواندن کتاب های جدی تر درباره انقلاب، مثل کتاب احمد احمد و کتاب مرضیه حدیدچی  و یا کتاب خون دلی که لعل شد. این کتاب ها و آگاه شدن از فضای پیش از انقلاب و آستانه پیروزی انقلاب کمک می کند که نسل جوان بفهمند که چقدر یک انقلاب واقعی با چهار تا شعار مسخره دادن و هرج و مرج بی هدف فرق می کند. اگر انقلاب ۵۷ پیروز شد، علتش نثار خون ملت بود و پایداری مردانه و تا پای جان، نه این که مثل شلوغی های چند سال گذشته، همه شان خیلی راحت جا می زدند و یا برای پول و یا برای گرین کارت، کشور را به آشوب کشیدند. جرات ندارند یک قطره خون در راه هدفشان بدهند و بعد اسم کارشان را انقلاب می گذارند!!!! خواندن این کتاب ها برای نسل جوان به این علت آموزنده است که تفاوت بین آرمان مقدس و شعار توخالی را می فهمند.