یادداشت فاطمه محبی

        کتابی درباره‌ی زن، نقش و جایگاهش؛ با روایت‌های یکی در میان مادر-دختری از آنچه تجربه کرده‌اند و فکرمی‌کنند.؛ روان و کوتاه.
بعد از مطالعه‌ی یک‌نفس کتاب، چند یادداشت از به‌خوان خواندم، که درباره‌اش نوشته بودند-
نظرات بعضی‌ها خیلی مثبت و بعضی‌ها هم بسیار تند نقد کرده بودند. 
به نظرم اولا باید با دیدگاه درست وارد مطالعه‌ی کتاب شد، ما فقط قرار است چند روایت از دیدگاه مادر و دختری بخوانیم که بیشتر از جنس روایت است تا روشن کردن تکلیف‌مان در بحث نقش و جایگاه زن.
قطعا این میان راوی داستان، دیدگاه‌هایی هم دارد که میان روایت‌ها جا خوش کرده؛ اینجا محل تأمل مخاطب است. من با اغلب آن‌ها موافق‌ و روی برخی تأمل داشتم؛ 
اما در کل طرح مسئله‌هایشان به نظرم جالب بود، و همچنین رابطه‌ی مادر دختری‌شان.
خود روایت‌ها هم برایم جالب بود؛ چه داستان مهشید و خانه‌داری‌اش و چه داستان فریبای معلم، و آن‌چه در زیرمتنِ نوشتار جای‌ گرفته بود. 
ترجیح می‌دهم عمیق‌تر بحث نکنم، به‌نظرم کارکرد این کتاب هم تعمیق جدی نبود.
روان، کوتاه و دل‌نشین بود؛ پیشنهاد می‌کنم.