یادداشت طاها ربانی

        یکی از مهم‌ترین نکته‌هایی که در این کتاب آمده این است که ما نباید دشمنی شدیدی با ورود کلمات بیگاه به زبان فارسی داشته باشیم. کلمات را می‌توان وارد کرد. حتی می‌توان از کلمات بیگانه به عنوان بن فعل استفاده کرد و در این باره مثال‌هایی هم می‌آورد. مثلاً «فهم» عربی که در فعل‌های فهمیدن و فهماندن یا در صفت فهمیده به کار می‌بریم. این نمونه‌ای است از به‌کارگیری درست کلمات بیگانه در زبان فارسی. 
کلمات، به قول خود داریوش آشوری، باید در زبان فارسی «گوارده» شوند. 
مثال دیگر کلمات کشتن و کشته و کشنده است، در مقابل کلمات قتل و قاتل و مقتول، که اولی در دستور فارسی ساخته شده است و دومی در دستور عربی. 
یعنی ما باید بیشتر متوجه دستگاه صرفی (یا نحوی؟ بلد نیستم.) زبان فارسی باشیم تا کلمات فارسی.