یادداشت مهدی لطف‌آبادی
1401/12/15
این نمایشنامه یه جورایی تغییر سبک بیضاییه. نمایشنامه‌های نخستین بیضایی خیلی پیرنگ ساده‌ای داره و با نگاه به تئاتر سنتی ایران نوشته شده، اما گویا این نمایشنامه آغاز رویه‌ی نمایشنامه‌هایی با پلات پیچیده و داستان در داستانه. نمایشنامه زیباست و زبان از اون هم زیباتر... شاید موضوع و پیام داستان برای همه خوشایند نباشه، اما طرز فکر بیضایی، به خصوص در اون سال‌ها رو نشون می‌ده.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.