یادداشت درسا احیا

        باور این‌که این کتاب تموم شد برام سخته. تقریبا مطمئنم که باید خودم رو راضی کنم در فرصتی با ذهن بازتر دوباره بخونمش و در هر بخش برای خودم یادداشت بنویسم. الان هم‌چنان یک پرسش بزرگ در ذهنم وجود داره که برای عادلانه‌تر شدن جوامع مدنی چه کاری باید کرد و چه رفتار و رویکردی تعارض کم‌تری ایجاد می‌کنه؟ آیا باید باورهای فضیلت‌گرایانه و «اصول زندگی خوب» رو وارد قضاوت‌هامون کنیم؟
چیزی که الان می‌دونم اینه که نمی‌تونم فایده‌گرایی رو محترم بشمارم و بگذارم حقوقم به دلیل خوشایند و لذت گروهی بزرگ‌تر نقض بشه، از طرفی در مواردی نمی‌تونم بپذیرم آزادی‌هام تحت عنوان اصول اخلاقی زندگی خوب از دیدگاه سنت و دین، محدود بشه. اما سوالی که همواره کتاب برام باقی گذاشته اینه که مرز داشتن آزادی و پیروی از اخلاق در جامعه مدنی کجاست؟ آیا یاید ارزش هر کار مشخص بشه و یک هدف برای اون تعیین بشه یا نظام ارزش‌گذاری هم نوعی بی‌عدالتی رو به جا می‌گذاره؟