کتاب جالبی بود .با اینک ادبیات نامناسب زیاد داشت ولی حالت داستان طوری بود که مخاطب رو دنبال خودش میکشوند . ان شالله جلد بعدی ش رو هم میخونم ببینم بالاخره قصه این سرهنگ به کجا میرسه .
شیوه نگارش داستان شبیه سمفونی مردگان بود . پر از ناامیدی و بدبختی و آدم های بد . ولی چون تاریخی بود و نکات مثبت اعتقادی رو هم توش گنجونده بود نویسنده قابل تحمل ترش میکرد . شخصیت هایی هم ک در داستان بیشتر معرفی شد آدم رو راغب کرد که بره بیشتر در موردشون بخونه مثل نواب صفوی ، اندرزگو ...
زهرا جان فدایی
1403/3/2
0