یادداشت Mah sa

        کتاب ریمل اثر اریل دورفمن داستانی پیچیده در دل دنیای روانشناختی و اجتماعیه و سبکی پست مدرن داره که تجربه جدیدی رو براتون ایجاد میکنه.
برای همین در ابتدای کتاب و با شروعش یه جور ابهام و ناشناختگی رو تجربه میکنید اما هر چقدر که پیش میره و با شناخت جهان کتاب با جملات و نگاهی مواجه میشید که میخکوبتون میکنه.
سه داستان مختلف که سه راوی جدا دارن اما در نقطه ای به هم پیوند میخورن و داستان اصلی رو شکل میدن.
کتاب درون مایه ای روانشناختی داره، شخصیت محور پیش میره و ما رو همراه راویان به عمیق ترین بخش های روانی و وجودشون میکشونه تا بی پرده و بی نقاب با این ادم ها اشنا بشیم.
جذابه چون در دنیای واقعی همچین شانسی رو نداریم.
راوی اول یه ادم نادیده گرفته شده و بی هویت در تمام طول زندگیشه، پر از عقده و خشم که حالا با عکاسی و گرفتن مدرک از ادم ها ازشون انتقام میگیره، راوی دوم جراح پلاستیکیه که برای ادم ها هویت جدید میسازه٫ 
و همین تناقض همین تعریف ساده تا اینجا بهتون نشون میده با چه نگاه عمیقی مواجه ایم.

 راوی سوم زنیه که با یک اسیب روانی در دوران کودکی، کودک مونده. ظاهری زنانه اما درونیاتی کودکانه.
این سه داستان به هم گره میخورن و کتاب ریمل رو شکل میدن.
کتابی که حرف های زیادی برای گفتن داره.
این کتاب داستان مواجه ادم ها با خود، با هویت خود و جامعه است، 
چه موضوع پیچیده ای، شبیه به قالب کتاب که در نهایت بهت جوابی نمیده،
 تو یه حالت سردرگم و گیج تنها ولت میکنه، اما مهم نیست
چون در پایان راه اونقدر بهت تلنگر زده که اونچه که باید رو ازش دریافت کردی.